Ik ben weer thuis! En wat is het koud hier! Gelukkig brandt de verwarming en heb ik warme kleding, maar het is wel even wennen. Ook het leven in het gezin is wel weer wennen. Weinig momentjes voor mezelf, zoals ik die op het schip wel had. Maar het is wel erg leuk om weer bij mijn vrouw en kinderen te zijn. Het is ook leuk om dorpsgenoten weer te spreken en te merken dat veel mensen mijn blogs gelezen hebben. Dank jullie wel! Ook bedankt voor jullie bijdragen aan het verminderen van CO2-uitstoot. Mijn vlucht is nog niet volledig gecompenseerd, maar we zijn op de goede weg (90%!). Alle beetjes helpen! Dus ga vooral zo door 👍.
Deze blog had ik al eerder willen schrijven, maar het was niet verstandig om dit eerder online te zetten. Daarom nog een extra blog nadat ik alweer thuis ben. Mijn tijd, en dan vooral mijn vrije tijd, in Sierra Leone was anders dan ik me had voorgesteld. Op zondag 26 november was er gewapende aanval op een kazerne op zo’n 8 km van het schip. Het hele land ging op slot en ook wij mochten niet van het schip af. Ook in de week na de aanval mochten we niet van het schip af, tenzij dit strikt noodzakelijk was. Door deze lockdown heb ik helaas niet meer van het land kunnen zien. Achteraf bleek de aanval een mislukte coup te zijn, maar gelukkig is de situatie in het land nu weer rustiger.
Dit heeft me aan het denken gezet over vrijheid. In deze periode was ik niet vrij om te gaan waar ik wilde. Maar ik heb wel heel veel andere vrijheden. Ik kan kiezen wat voor werk ik doe, waar ik woon en met welke vrouw ik wil trouwen. Ook heb ik voldoende geld om eten te kopen, een hypotheek af te sluiten en zelfs op vakantie te gaan. Mensen in Sierra Leone hebben deze vrijheden niet. Wanneer er sprake is van armoede, valt er weinig te kiezen. Dan voel ik mij een bevoorrecht mens en ben ik dankbaar dat ik mijn talenten in mag zetten voor mensen die minder hebben dan ik.
De patiënten op het schip zijn ontzettend dankbaar voor de medische zorg die zij krijgen. Men is niet zenuwachtig voor een operatie, maar dankbaar dat ze geholpen worden. Ook wordt er ontzettend veel gezongen in het ziekenhuis. Dit is ook een manier waarop mensen hun dankbaarheid uiten, niet alleen naar het personeel, maar ook naar God. Het is mooi om te horen in de gangen van het ziekenhuis. Maar het is ook een spiegel voor ons in het rijke westen: Zijn wij nog dankbaar voor alles wat we krijgen? Zijn we bijvoorbeeld dankbaar voor de medische zorg die voor iedereen toegankelijk is?
Wij hebben zoveel rijkdom en in Nederland zijn heel veel dingen goed geregeld. Natuurlijk gaan er ook hier dingen niet goed. Maar ondanks dat kun je dankbaar zijn voor wat wel goed gaat? Ben jij blij met de vrijheid die je hebt? En kom je ook op voor de vrijheid van de ander? Ik denk dat vrijheid soms ook betekent om iets niet te doen. Geen groter huis kopen, zodat er ook voor anderen woonruimte is. Geen auto voor de deur, zodat er minder uitgaven zijn en dus meer vrije tijd. Geen fast fashion kopen, zodat niemand uitgebuit wordt om dit te maken. Misschien is echte vrijheid: genieten van genoeg. Zullen we dat wat vaker doen?
Kleine stap
- Geniet!
- Wees dankbaar
- Dank God voor alle zegeningen
- Koop NIKS voor een ander
- Zeg wat vaker dank je wel (ook tegen de vuilnisman en de schoonmaakster)
Grote stap
- Lees het boek van Martine Vonk: Genieten van Genoeg. Als je het leuk vindt, op 24 januari 20.00 uur bespreken we dit boek met elkaar (meer info bij Marieke)
- Ga kleiner wonen (b.v. splits je huis)
- Koop een maand geen spullen!
- Vermijd fast fashion
- Zet je 2 uur per week in voor een ander (zonder tegenprestatie)
Kijk de driedelige serie over Mercy Ships: Topdoks in de tropen!
