Het woordje ‘apartheid’ is een gewoon woord hier in Zuid-Afrika. Dat merkte ik gelijk aan het allereerste gesprek dat ik had met een Zuid-Afrikaan, nadat ik geland was. Deze beste man bracht me naar het schip toe. De reis is supersoepel verlopen (behalve dat mijn zonnebril ergens is gestolen) en heb ook nog aantal uur kunnen slapen in de nacht in het vliegtuig.
Ik zit in Durban op het schip Africa Mercy om onderhoud uit te voeren met een team vrijwilligers. Ik blijf Mercy Ships een mooie organisatie vinden, waarin ontmoeting centraal staat. Ik heb vele oude vrienden, collega’s gezien waar ik sommige zelfs 4 jaar geleden voor het laatst heb ontmoet, toen ik in Antwerpen zat. Het is namelijk ook 4 jaar geleden dat ik voor het eerst een stap zette op de Global Mercy. Nu voor het eerst op de Africa Mercy. Ik hoop in een andere blog meer te vertellen wat we hier doen wat we hier exact doen.
Ik las een artikel, net voor ik wegging, in de Amnesty International krantje over Gospel na de apartheid. Ik ben zeer geïnteresseerd hoe we in de samenleving, in de wereld maar ook in de dorpen meer verbinding met elkaar kunnen maken. Maar ik ben ook benieuwd wat er in het verleden is gebeurd. Hoe we onze kolonien hebben misbruikt voor onze eigen portomonee. En dat zien we overal in terug. Daarom is Nederland nog steeds zo rijk en machtig.
In Zuid-Afrika is het verschil tussen rijkdom en armoede groot. Je merkt wel dat het land verder is ontwikkeld dan bijvoorbeeld Sierra Leone. In ieder geval, wat ik tot nu toe heb gezien. Het land is niet heel lang geleden veranderd van regering, wat hopelijk leidt tot goede verbeteringen.
Ben je benieuwd naar de protestsongs die hier in dit artikel genoemd wordt? Ik heb hem onderaan toegevoegd.
