Voordat je aan de slag mag bij Mercy Ships moet je solliciteren. Niet alleen Simon moest dit doen, maar ook ik moest solliciteren voor de functie ‘primary caregiver’. Letterlijk vertaald betekent dit ‘primaire zorgverlener’, en in de praktijk betekent dit ’thuisblijfmoeder’. Nu ben ik al bijna 8 jaar moeder, maar ik heb er nog nooit voor hoeven solliciteren. Het was dan ook erg gek om vele vragenlijsten in te vullen en mensen te vragen om referenties te schrijven. Omdat we op een schip wonen en werken moesten we ook allemaal medisch gekeurd. Soms had ik het gevoel dat er geen einde kwam aan alle voorbereidingen, maar blijkbaar hebben we het succesvol afgerond: op 23 juni kwam het bericht dat we waren aangenomen. Hoera!
Een andere reden om feest te vieren hadden we afgelopen maandag: Joas vierde zijn eerste verjaardag! Ik vond het ook erg leuk om voor hem een feestje te organiseren. In de ochtend hebben we voor hem gezongen en kreeg hij cadeautjes. In de middag had ik alle primary caregivers en hun kinderen uitgenodigd op dek 11, dat is de speelplek buiten. Ik had muffins en brownies gebakken en we hebben heerlijk een uurtje buiten gezeten en er is heerlijk gespeeld. Bijna alle kinderen hadden wel een cadeautje voor Joas meegenomen. Echt zo leuk! Veel kinderen vinden Joas super leuk. Hij heeft hier een heleboel extra grote broers en zussen 🙂
In de afgelopen weken is Joas aan het veranderen van een baby naar een ondernemende dreumes. Elke dag kan hij weer iets nieuws. Het is erg leuk om al deze stapjes te zien. Dat is wel echt een leuke bijkomstigheid van thuisblijfmoeder zijn. Wat ik minder leuk vind is dat ik nauwelijks tijd voor mezelf heb. Joas doet nog maar 1 dutje en dat is precies tijdens lunchtijd. Daardoor heb ik helaas mijn middagdutje moeten schrappen. Die mis ik wel heel erg, want ook al is Joas nu 1 jaar, hij slaapt helaas nog niet door. Elke nacht moet ik er wel een paar keer uit. Ik denk steeds vaker: moe-der, de overtreffende trap van moe…
Naast dat ik voor de kinderen zorg, heb ik in de periode dat ik aan boord van de Global Mercy ben ook nog het een en ander af moeten ronden voor mijn werk bij de Hogeschool Utrecht. Ik ben bezig met het aanvragen van financiering voor promotieonderzoek. Hier ben ik aardig wat avonden en weekenden druk mee geweest. Hoewel ik ook wel echt heb genoten om even rustig achter een bureau te zitten, zonder gestoord te worden. Vandaag heb ik de laatste taak afgerond en opgestuurd. Uiterlijk 2 december hoor ik of ik de komende 4 jaar onderzoek kan gaan doen. Ik ben heel benieuwd!
Ik kijk er in elk geval wel naar uit om straks de zorgtaken weer met Simon te delen. Het leven als thuisblijfmoeder is echt wel intensief. Ik denk wel dat ik het extra pittig vind vanwege de gebroken nachten. Meer slaap zal vast en zeker bijdragen aan meer energie overdag. Dus ik ga de komende weken maar het een en ander proberen om Joas te laten doorslapen. Als jullie nog suggesties hebben, hoor ik het graag!
Marieke, ik bewonder je om je veerkracht en flexibiliteit om ‘al die ballen die je in de lucht houdt’. Je gezin, je studie, de mensen om je heen op het schip: iedereen krijgt aandacht. En ook ons als lezer van je telkens weer boeiende blog, vergeet je niet! Dank daarvoor wat mij betreft!
Maar vergeet alsjeblieft jezelf niet hè… Ook jij hebt je rust nodig om dit allemaal te kunnen (blijven) doen! Ik hoop dat je snel weer wat meer en beter kunt slapen. Je aanvraag voor de financiering voor je onderzoek heb je gelukkig nu afgerond. Dat geeft vast in je hoofd alvast wat rust. Ik hoop van harte dat die financiering er komt zodat je kunt gaan doen wat je graag wilt: onderzoek doen!
Ik heb helaas -als kinderloos mens- geen suggesties om Joas door te laten slapen. Maar wellicht kunnen anderen je helpen hiermee?
Voor nu sterkte met alles! Ik gun je de ruimte om te genieten en beseffen hoe bijzonder het is dat je dit samen met Simon allemaal kan en mag doen.
Lieve groet uit je dorp!
Dank voor je lieve bericht!
Gefeliciteerd met Joas!, 1 jaar alweer, dat gaat snel. We hopen dat je je onderzoek mag starten. Groetjes Hans en Klariena